Iedere ochtend gaat om 5 uur mijn wekker, ook vanmorgen was het
weer feest. ook al blijf ik nog even snoozen (die paar minuutjes voelen als een
cadeautje!) moest ik er toch echt aan geloven en mijn geliefde bedje uit. Het eerst
wat ik doe zoals de meeste vrouwen in de ochtend is naar de wc rennen. Ik slaap
op zolder maar gelukkig heb ik de luxe van een extra kamer op de eerste verdieping
die als kledingkast en opmaakruimte functioneert. Na me zo stilletjes mogelijk
te hebben aangekleed en opgemaakt was het tijd voor mijn haar, hoewel ik hoopte
dat ik wakker zou worden met geweldig “Hollywood” haar was dit helaas niet het
geval.
Iedere dag ga ik weer een strijd aan met mijn stro dat mensen haar
noemen, na alle middeltjes te hebben geprobeerd heb ik de hoop opgegeven om
ooit handelbaar haar te krijgen. Na 20 minuten proberen er iets van te maken
heb ik toch maar een knotje gemaakt. Snel pakte ik een paar oorbel knopjes van mijn
dressoir en sokken uit de kast, en haastte me naar beneden met m’n handtas
bungelend aan mijn arm. Elke dag overtuig ik mezelf ervan om die dag mijn veel
te grote handtas uit te gaan zoeken en zoals je vast al zult raden gooi ik er
alleen maar meer zooi in. Inmiddels zit er een grote verzameling papiertjes, lipsticks
en pennen in. ik pak 6 boterhammen en doe op iedere snee een plakje ham en een
plakje kaas, gelukkig hebben ze op stage een tosti-ijzer! Ontbijten is nooit
mijn sterkste punt geweest, dus eet ik om kwart over tien 2 boterhammetjes. Altijd als ik benende kom knuffel ik eerst eventjes mijn lieve kleine hondjes, maar
vanmorgen bleven ze liever in hun mandje liggen dan met mij te knuffelen het
was ook nog veel te vroeg. als laatste in de ochtend schenk ik mijn theebeker
vol, zonder thee houd ik een dag vol stage echt niet vol door de kou liep ik
snel naar mijn nieuwe auto (die ik 1 week heb, en waarmee ook al tegen een
paaltje aan heb gezeten).
Tas op de achterbank en de kachel op zijn warmst, zo wacht ik totdat de jongen er is die stage loopt bij een bedrijf dat op hetzelfde industrieterrein zit. Iedere stagedag komt hij vanaf zijn huis naar de mijne gereden op zijn scooter en iedere dag is hij minimaal vijf minuten te laat. Maar hij maakt me aan het lachen, we gillen samen zo vals mogelijk mee met alle liedjes die op de radio komen, en zeuren wat af over alles ( ja echt over alles bijvoorbeeld dat hij altijd te laat is, dat het koud is op stage, onze ouders en vooral de automobilisten die echt niet kunnen rijden!). als we het industrieterrein oprijden is mijn stagebedrijf meteen aan de linkse kant, maar aardig dat ik ben rij ik een paar minuutjes veder om hem voor de deur van zijn bedrijf af te zetten. Parkeren voor dat bedrijf is in een woord een DRAMA, er is nooit plek, op het gras mag je niet staan en het parkeer terrein dat er is staat ook al om 7 uur vol. Gelukkig wist ik met mijn lichtgele fiat panda een klein plekje te bemachtigen inmiddels is het kwart voor acht en ik haast me naar de achterdeur om nog even wat thee te pakken in de kantine.
Als ik mijn theebeker nogmaals vol gooi ( de eerst lading drink ik in de auto al op) zie ik dat naar 3 weken vragen eindelijk de suiker is aangevuld. Al drie weken lang had ik een bakje suiker in mijn overvolle handtas omdat ik thee zonder suiker echt niet weg krijg. En nogmaals schiet de drang door mijn hoofd om mijn tas uit te zoeken en alle onzin eruit moet halen. Ik zet mijn broodtrommel in de koelkast die gevuld is met bier en ga zitten op een van de felgekleurde stoelen. Er zijn pas een paar mensen en terwijl ik probeer uit te vinden waar hun gesprek over gaat komen er nog wat meer binnen. Het is tijd en ik laat mijn handtas in de kantine staan en loop met mijn telefoon en theebeker in mijn hand naar het kantoor aan de andere kant van de productie hal, daar zitten de adviseur en leidinggevende van de afdeling productie vlug zeg ik ze goedemorgen en ga achtermijn bureau zitten. Mijn computer start op en ik blader door het stapeltje papieren dat bij mijn computer is neergelegd en ik lees de gele memo die erop geplakt is “Elly graag doorlezen en je feedback vandaag inleveren” de enige gedachte die door mijn hoofd schiet is fijn, nog meer werk. Ik zie dat mijn computer is opgestart en log in met hun nogal vreemde wachtwoord. Terwijl de computer veder gaat met opstarten ( ja een Windows XP gaat nu eenmaal niet zo snel als ik gewend ben) beantwoord ik wat berichtjes op mijn telefoon. De controleur van het bedrijf komt binnen en gaat zitten zonder ook maar een woord te zeggen, en ook goedemorgen. Ik open mijn 3 verschillende e-mailaccounts en lees de nieuwe mails, een paar onzin berichtjes, een paar privĂ© mails maar vooral veel e-mails van mijn stagebedrijf. Onderling worden er hier veel mails gestuurd, met dingen die uitgezocht moeten worden, afspraken die bevestigd moeten worden en een hele hoop andere zakelijke dingen. Ik lees de mailtjes en beantwoord wat ik al beantwoorden kan.
Een andere stagiaire heeft me een mail gestuurd over label onderzoek, hij had namelijk gehoord dat ik hier mee bezig was en had een tijd gelede hier ook al een hoop over gemaakt. Ik open de bijgevoegde bestanden en alles maar dan ook echt alles wat hierin staat heb ik allang in mijn onderzoek gezet, toch reageer ik op zijn mail en bedank hem voor de informatie. Ik zoek nieuwe grondstoffen en bel de leveranciers voor meer informatie, dit alles zet ik in een bestandje en mail dit naar de leidinggevende van de kantoorafdeling. Zo weer een mailtje afgehandeld. Ik besluit de mailtjes even te laten voor wat ze zijn en veder te gaan met mijn HACCP-plan over dit bedrijf.
Het bedrijf waar ik stage loop maakt voedingssupplementen dit gebeurt achterin de productiehal, het kantoor waar mijn kantoor is zit voorin, zodat wij de pakket- verzending en levering kunnen doen. Ik deel dit kantoor met 3 mannen en nee niet echt leuke of normale mannen de adviseur is de vader van de directeur, hij is altijd chagrijnig zegt geen woord en heeft een kort lontje. Dan hebben we nog de leidinggevende, hij is op zich aardig maar redelijk stil en ook altijd heel druk bezig. Mijn favoriete persoon op dit kantoor kuch kuch is toch wel de controleur hij maakt altijd grapjes ten koste van andere negeert je vragen en vind zichzelf geweldig. Ik drink mijn laatste slok thee en kijk op de klok van mijn o zo snelle pc, het is kwart voor tien dus ik besluit nog een beker thee te gaan halen. Als ik achterin de productiehal aankom stinkt het er dus ik loop snel de kantine binnen en doe de deur achter me dicht, het stinkt in de productie hal niet alleen er is ook altijd heel veel herrie door alle machines die er staan. Ik zet de kraan op lauw water en hou mijn handen er een tijdje onder, ze tintelen doordat er eindelijk wat warmte komt.
Eenmaal terug in het kantoortje kruip ik weer achter mijn bureau en typ verder aan het HACCP-plan. Ik kijk nogmaals op het computer klokje 10:15 yes pauze! Ik pak mijn telefoon en theebeker die inmiddels alweer leeg is en loop opnieuw naar de kantine, ik ga op dezelfde stoel zitten als vanmorgen en eet twee sneetjes van mijn koude brood. Het gesprek aan tafel valt stil als de controleur binnen loopt, onbegrijpelijk dat hij nog steeds niet doorheeft dat niemand hem aardig vind. Iedereen keert zich tot zijn of haar mobiele telefoon, of gaan buiten een sigaret roken. Ik blijf eigenlijk altijd binnen, het is mij te koud buiten dus ik zit zo dicht mogelijk bij de kachel. Iedereen staat tegelijk op als de klok op half elf staat, ik dus ook. Mijn gedachte wijken niet meer af van het plan en binnen twee uurtjes ben ik al een heel stuk veder.
Opnieuw ga ik pauze houden in de kantine, veel mensen hoefde maar een halve dag te werken dus we zitten nog met zijn 5e. twee werknemer gaan naar buiten, en ik eet mijn tosti’s op met een hoop curry en drink een glaasje 7-up dat ik krijg van een productie jongen. Ja dat is het enige leuke aan mijn stage, de mensen! Het is de 5e week dat ik hier ben, en inmiddels al helemaal opgenomen in de groep. Veel mensen in dit bedrijf hebben een beperking, voornamelijk geestelijk maar toch zijn ze gezellig. De luchtige onderwerpen bevallen me wel, gewoon kleine gesprekjes over het weer, je salaris of de hond van de buren. Het is tijd en ik loop weer naar kantoor, de zon is inmiddels doorgebroken en ik draai de lamelle dicht zodat ik niet met mijn ogen hoef te knijpen om iets te kunnen zien op de computer.
Ik besluit iets te doen wat ik al een tijdje wil een blog! De verschillende URL’s die ik in gedachte had zijn al in gebruik, dus kies voor : its my crazy boring life. Dit past wel bij me, ik pas de lay-out wat aan en begin vrolijk te typen aan mijn eerste berichtje, dit berichtje! Hopelijk de eerst van vele, ik wil er namelijk van alles mee gaan doen. Ik ben altijd erg creatief geweest ook al is dat nu wat minder aangezien ik 9 uur per dag op stage zit, maar dit pak ik zo snel mogelijk weer op! En als dat gebeurd ga ik vast wat van mijn creaties delen! Nu ga ik weer snel aan de slag met mijn stage werk…..
Tas op de achterbank en de kachel op zijn warmst, zo wacht ik totdat de jongen er is die stage loopt bij een bedrijf dat op hetzelfde industrieterrein zit. Iedere stagedag komt hij vanaf zijn huis naar de mijne gereden op zijn scooter en iedere dag is hij minimaal vijf minuten te laat. Maar hij maakt me aan het lachen, we gillen samen zo vals mogelijk mee met alle liedjes die op de radio komen, en zeuren wat af over alles ( ja echt over alles bijvoorbeeld dat hij altijd te laat is, dat het koud is op stage, onze ouders en vooral de automobilisten die echt niet kunnen rijden!). als we het industrieterrein oprijden is mijn stagebedrijf meteen aan de linkse kant, maar aardig dat ik ben rij ik een paar minuutjes veder om hem voor de deur van zijn bedrijf af te zetten. Parkeren voor dat bedrijf is in een woord een DRAMA, er is nooit plek, op het gras mag je niet staan en het parkeer terrein dat er is staat ook al om 7 uur vol. Gelukkig wist ik met mijn lichtgele fiat panda een klein plekje te bemachtigen inmiddels is het kwart voor acht en ik haast me naar de achterdeur om nog even wat thee te pakken in de kantine.
Als ik mijn theebeker nogmaals vol gooi ( de eerst lading drink ik in de auto al op) zie ik dat naar 3 weken vragen eindelijk de suiker is aangevuld. Al drie weken lang had ik een bakje suiker in mijn overvolle handtas omdat ik thee zonder suiker echt niet weg krijg. En nogmaals schiet de drang door mijn hoofd om mijn tas uit te zoeken en alle onzin eruit moet halen. Ik zet mijn broodtrommel in de koelkast die gevuld is met bier en ga zitten op een van de felgekleurde stoelen. Er zijn pas een paar mensen en terwijl ik probeer uit te vinden waar hun gesprek over gaat komen er nog wat meer binnen. Het is tijd en ik laat mijn handtas in de kantine staan en loop met mijn telefoon en theebeker in mijn hand naar het kantoor aan de andere kant van de productie hal, daar zitten de adviseur en leidinggevende van de afdeling productie vlug zeg ik ze goedemorgen en ga achtermijn bureau zitten. Mijn computer start op en ik blader door het stapeltje papieren dat bij mijn computer is neergelegd en ik lees de gele memo die erop geplakt is “Elly graag doorlezen en je feedback vandaag inleveren” de enige gedachte die door mijn hoofd schiet is fijn, nog meer werk. Ik zie dat mijn computer is opgestart en log in met hun nogal vreemde wachtwoord. Terwijl de computer veder gaat met opstarten ( ja een Windows XP gaat nu eenmaal niet zo snel als ik gewend ben) beantwoord ik wat berichtjes op mijn telefoon. De controleur van het bedrijf komt binnen en gaat zitten zonder ook maar een woord te zeggen, en ook goedemorgen. Ik open mijn 3 verschillende e-mailaccounts en lees de nieuwe mails, een paar onzin berichtjes, een paar privĂ© mails maar vooral veel e-mails van mijn stagebedrijf. Onderling worden er hier veel mails gestuurd, met dingen die uitgezocht moeten worden, afspraken die bevestigd moeten worden en een hele hoop andere zakelijke dingen. Ik lees de mailtjes en beantwoord wat ik al beantwoorden kan.
Een andere stagiaire heeft me een mail gestuurd over label onderzoek, hij had namelijk gehoord dat ik hier mee bezig was en had een tijd gelede hier ook al een hoop over gemaakt. Ik open de bijgevoegde bestanden en alles maar dan ook echt alles wat hierin staat heb ik allang in mijn onderzoek gezet, toch reageer ik op zijn mail en bedank hem voor de informatie. Ik zoek nieuwe grondstoffen en bel de leveranciers voor meer informatie, dit alles zet ik in een bestandje en mail dit naar de leidinggevende van de kantoorafdeling. Zo weer een mailtje afgehandeld. Ik besluit de mailtjes even te laten voor wat ze zijn en veder te gaan met mijn HACCP-plan over dit bedrijf.
Het bedrijf waar ik stage loop maakt voedingssupplementen dit gebeurt achterin de productiehal, het kantoor waar mijn kantoor is zit voorin, zodat wij de pakket- verzending en levering kunnen doen. Ik deel dit kantoor met 3 mannen en nee niet echt leuke of normale mannen de adviseur is de vader van de directeur, hij is altijd chagrijnig zegt geen woord en heeft een kort lontje. Dan hebben we nog de leidinggevende, hij is op zich aardig maar redelijk stil en ook altijd heel druk bezig. Mijn favoriete persoon op dit kantoor kuch kuch is toch wel de controleur hij maakt altijd grapjes ten koste van andere negeert je vragen en vind zichzelf geweldig. Ik drink mijn laatste slok thee en kijk op de klok van mijn o zo snelle pc, het is kwart voor tien dus ik besluit nog een beker thee te gaan halen. Als ik achterin de productiehal aankom stinkt het er dus ik loop snel de kantine binnen en doe de deur achter me dicht, het stinkt in de productie hal niet alleen er is ook altijd heel veel herrie door alle machines die er staan. Ik zet de kraan op lauw water en hou mijn handen er een tijdje onder, ze tintelen doordat er eindelijk wat warmte komt.
Eenmaal terug in het kantoortje kruip ik weer achter mijn bureau en typ verder aan het HACCP-plan. Ik kijk nogmaals op het computer klokje 10:15 yes pauze! Ik pak mijn telefoon en theebeker die inmiddels alweer leeg is en loop opnieuw naar de kantine, ik ga op dezelfde stoel zitten als vanmorgen en eet twee sneetjes van mijn koude brood. Het gesprek aan tafel valt stil als de controleur binnen loopt, onbegrijpelijk dat hij nog steeds niet doorheeft dat niemand hem aardig vind. Iedereen keert zich tot zijn of haar mobiele telefoon, of gaan buiten een sigaret roken. Ik blijf eigenlijk altijd binnen, het is mij te koud buiten dus ik zit zo dicht mogelijk bij de kachel. Iedereen staat tegelijk op als de klok op half elf staat, ik dus ook. Mijn gedachte wijken niet meer af van het plan en binnen twee uurtjes ben ik al een heel stuk veder.
Opnieuw ga ik pauze houden in de kantine, veel mensen hoefde maar een halve dag te werken dus we zitten nog met zijn 5e. twee werknemer gaan naar buiten, en ik eet mijn tosti’s op met een hoop curry en drink een glaasje 7-up dat ik krijg van een productie jongen. Ja dat is het enige leuke aan mijn stage, de mensen! Het is de 5e week dat ik hier ben, en inmiddels al helemaal opgenomen in de groep. Veel mensen in dit bedrijf hebben een beperking, voornamelijk geestelijk maar toch zijn ze gezellig. De luchtige onderwerpen bevallen me wel, gewoon kleine gesprekjes over het weer, je salaris of de hond van de buren. Het is tijd en ik loop weer naar kantoor, de zon is inmiddels doorgebroken en ik draai de lamelle dicht zodat ik niet met mijn ogen hoef te knijpen om iets te kunnen zien op de computer.
Ik besluit iets te doen wat ik al een tijdje wil een blog! De verschillende URL’s die ik in gedachte had zijn al in gebruik, dus kies voor : its my crazy boring life. Dit past wel bij me, ik pas de lay-out wat aan en begin vrolijk te typen aan mijn eerste berichtje, dit berichtje! Hopelijk de eerst van vele, ik wil er namelijk van alles mee gaan doen. Ik ben altijd erg creatief geweest ook al is dat nu wat minder aangezien ik 9 uur per dag op stage zit, maar dit pak ik zo snel mogelijk weer op! En als dat gebeurd ga ik vast wat van mijn creaties delen! Nu ga ik weer snel aan de slag met mijn stage werk…..
